Gastcolumn – Ambassadeur Dorinda Maas: Huize Agnes

Toen ik voor het eerst bij een bijeenkomst van Utrecht4GlobalGoals kwam, was ik blij verrast. Niet alleen omdat we als Huize Agnes daar een U-Award wonnen, maar vooral ook omdat ik hier een groep mensen trof die dezelfde drive  heeft als ik. En die naadloos aansluit bij ons werk bij Huize Agnes; Kijk naar wat wel kan!

Wanneer we het hebben over de vrouwen die door Huize Agnes opgevangen en begeleid worden, gaat het vaak over wat ze niet hebben, niet kunnen en niet mogen. Ze mogen niet werken of studeren, ze hebben geen recht op een uitkering, ze kunnen geen zorgverzekering afsluiten, enzovoorts enzovoorts. Dat we hen omschrijven als ‘ongedocumenteerde vrouwen’ zegt eigenlijk al genoeg: we definiëren hen op basis van wat ze niet hebben: geen Nederlands paspoort, geen verblijfsvergunning. 

Terwijl het vrouwen zijn die ook heel veel wél hebben. Het zijn inspirerende vrouwen, met een verhaal, met ervaringen, veerkracht, humor, mogelijkheden, talenten, dromen en wensen voor de toekomst. Het zijn vrouwen die, ondanks alles wat ze meegemaakt hebben, elke dag weer opstaan om te werken aan hun toekomst. Voor henzelf en voor hun kinderen.

In onze begeleiding aan deze vrouwen proberen we dan ook steeds te kijken naar wat wél kan. We kunnen hun afschuwelijke vluchtverleden en de trauma’s die ze daarbij opgelopen hebben niet wegtoveren. Maar we kunnen hen wel een veilige plek en passende begeleiding bieden om deze trauma’s te verwerken. We kunnen de tijd die de IND nodig heeft om over hun verblijfsvergunning te beslissen niet verkorten. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat de bewoonsters in die tijd zoveel mogelijk kennis en vaardigheden opdoen, waarmee ze straks een zelfstandig bestaan op kunnen bouwen. We kunnen er niet voor zorgen dat ze nu al een zorgverzekering af kunnen sluiten, maar we kunnen wel fondsen werven waardoor ze toch naar de tandarts of andere hulpverlener kunnen. We kunnen niet veranderen dat de kinderen opgroeien in een andere thuissituatie dan hun klasgenootjes, maar we kunnen er wel voor zorgen dat ze – net als hun vriendjes – naar school gaan, sporten, een rugzak en een broodtrommeltje hebben en mee kunnen op schoolreis. 

En dat is niet altijd makkelijk. Het leven zonder verblijfsdocument is zwaar. Alles wat je moet regelen terwijl je nog geen BSN of inkomen hebt, is ingewikkeld en vooral tijdrovend. Maar vaak kan er meer dan je denkt. Ons motto is niet voor niets: Als plan A niet werkt, zitten er gelukkig nog 25 andere letters in het alfabet. 

Diezelfde drive zag ik terug bij de aanwezigen van die bijeenkomst van Utrecht4GlobalGoals. Dit zijn geen naïeve mensen die denken dat we die Duurzame Ontwikkelingsdoelen met gemak gaan halen in 2030. Het zijn ook geen moedeloze mensen, die zich uit het veld laten slaan door hoe groot en ingewikkeld deze doelen zijn. Het zijn mensen die zich pragmatisch en realistisch afvragen: wat kan ik vandaag doen om een bijdrage te leveren aan de Global Goals? Hoe kan ik, vanuit mijn positie en mogelijkheden, ons stadsie Utrecht nog mooier, schoner en eerlijker maken? En dan blijkt er, ook hier, veel meer te kunnen dan je denkt. 

Die ‘wat kan wel’-focus levert energie, inspiratie en geweldige resultaten op. En het maakt dat ik me heel graag als ambassadeur in ga zetten voor Utrecht4GlobalsGoals!