Steeds meer ondernemers verduurzamen hun bedrijfsvoering. Want we weten inmiddels allemaal: we moeten meer circulair denken én doen om onze planeet gezond te houden. Bovendien biedt hergebruik van materialen grote kansen voor een bedrijf. Aan ideeën heb je waarschijnlijk geen gebrek, maar hoe creëer je als ondernemer nou voldoende tijd en ruimte om je plannen ook te verwezenlijken? Level 5 is in dit soort vraagstukken gespecialiseerd en helpen je graag op weg. Met een goed ontwerp, nieuw businessmodel én gemotiveerde vakmensen is jouw onderneming snel klaar voor de toekomst, zeggen ze. Hieronder beschrijven zij wat zij doen en waar ze voor staan! Ondernemers helpen innoveren In ons Circulair Ontwikkelcentrum in Utrecht bieden we je de ruimte om te experimenteren met je duurzaamheidsplannen. Eerst ga je met ons vakkundige team in gesprek om je ideeën verder uit te diepen. Vervolgens gaan we voor je aan de slag om schaalbare producten of diensten te ontwikkelen, bijvoorbeeld op basis van een reststroom uit je bedrijf. Die producten en diensten toetsen we in de praktijk om te kijken of er markt voor is. Dat doen we door ze aan te bieden bij winkels en op onze eigen site vandebouwplaats.nl. Zo ontstaan er uiteindelijk nieuwe businessmodellen die de concurrentiepositie van je bedrijf kunnen vergroten. Waardevol personeel Onze technische vakmensen werken samen met deelnemers van onze TalentHub. Deze hub geeft iedereen die dat nodig heeft de kans op een nieuw werkperspectief. Van mensen die zijn vastgelopen in hun huidige baan, tot jongeren zonder diploma of mensen in de bijstand. Wij geloven dat elk mens van waarde is. En dat betekenisvol werk een positieve invloed heeft op je welzijn. Deelnemers van de hub stromen regelmatig door in een functie bij een van onze opdrachtgevers. Een mooie manier dus om gemotiveerd personeel te vinden. Zo ontstaat er duurzame waarde voor mens én maatschappij. Ben jij klaar voor circulaire innovatie? We hebben ruimte voor vijf innovatieprojecten. Broed jij momenteel op een plan, groot of klein? Geen idee is voor ons te gek. Neem gerust contact met ons op voor een eerste kennismaking. Marco Hendriks van Level 5 helpt je graag verder. “Level 5 ontsluit waarde die anderen vaak niet zien, in mens én materiaal” Voorbeeldprojecten Healthy Homes Een huis dat voor tachtig procent is gemaakt van afgedankt materiaal: dat is onze Healthy Home flexwoning. Een duurzaam huis dat we prefab op onze werklocatie ontwikkelen. Eenmaal op de plaats van bestemming is het huis in twee dagen gebouwd en bewoonbaar. En dus ook nét zo snel weer in te pakken om elders te hergebruiken. Inmiddels staat de eerste Healthy Home en is er belangstelling vanuit gemeenten en woningcorporaties voor de flexwoning. Piketpalen Sloop- en recyclebedrijf Bnext haalt jaarlijks tonnen aan afgedankt hout op. Op zoek naar een duurzame toepassing voor dit materiaal, zaagden wij er een jaar lang piketpalen uit. De verkoop van deze palen ging via groothandel PontMeyer. Zo onderzochten we of er een businesscase in het afgedankte hout zit. Een onderzoek met commercieel succes. Bnext heeft nu haar eigen circulaire zaagloods in Utrecht.
Op vrijdag 24 februari 2023 is het precies één jaar dat Rusland Oekraïne binnenviel. Utrecht heeft sindsdien meer dan 10.000 Oekraïense vluchtelingen opgevangen. De manier waarop Utrecht haar steentje heeft bijgedragen, laat zien dat doel 16 ‘Vrede, Justitie en Sterke Publieke Diensten’ hoog in het vaandel staat. Lees hier de verhalen van verschillende Oekraïense vluchtelingen en hoe zij Utrecht hebben ervaren het afgelopen jaar. Deze verhalen worden gepubliceerd tijdens de Walk of Hope. Lidiya (48), Kharkiv Het was een pijnlijke beslissing om mijn woonplaats te moeten verlaten. Maar het was nodig. Mijn wijk was gebombardeerd door een straaljager en het was niet veilig om te blijven. Ik leefde in angst, kon me niet meer bewegen en wilde me verstoppen. Ik vertrok met een kleine rugzak met alleen mijn documenten en laptop. Mijn vader zat in een ander deel van de stad waar ik niet meer kon komen. Ik verliet daarom in mijn eentje mijn thuisland op 7 maart. Na een uur in de overvolle trein voelde het alsof ik een vreselijk videospel uitreed. Ik wist niet waar de trein heen zou gaan. Uiteindelijk bleek dat we richting Lviv reden en vervolgens naar Polen. In Polen voelde ik me niet veilig. Vrienden uit Nederland hebben een vliegticket naar Amsterdam voor mij geregeld. Ik kwam aan in Utrecht op 10 maart 2022. Het was fris, maar heel mooi. Ik weet nog dat ik onder de indruk was van de verlichting van de stad, het leek zo kalm. Voor mij is Utrecht een stad van menselijkheid en oprechtheid. De Nederlanders hebben mij goed opgevangen. Hierdoor heb ik mijn veiligheid en zin in het leven weer teruggevonden. Vladyslav (9), Kharkiv Op 23 februari 2022, een dag voor de oorlog, hadden we vrienden van mijn ouders op bezoek. Het was gezellig. De volgende dag, op 24 februari, hoorde ik allemaal geluid buiten. Mijn moeder dacht dat ik het niet kon horen, maar dat kon ik wel. Toen ik met mijn vader de auto ging halen, zag ik de explosies. Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn hele leven. We moesten vluchten. Toen we in de auto stapten, werd ik iets rustiger. We reden Chernivtsi binnen, hier was de oorlog nog niet bezig. Ik had het gevoel dat ik niet in Oekraïne was, het was hier nog zo mooi en vredig. Toch moesten we door, want de oorlog zou ook hier kunnen komen. Pas toen we in Utrecht aankwamen, werd ik helemaal rustig. Ik heb nog nooit zo’n mooie stad gezien als Utrecht, maar ik vind het wel een beetje klein. Karina (23), Sievierodenetsk Nadat de oorlog uitbrak ben ik nog 7 dagen in de stad gebleven. Op een van die ochtenden werd ik wakker van een luide explosie. Ik was bang en mijn hele lichaam trilde. Eigenlijk wou ik in de stad blijven, maar de gevechten werden steeds heftiger. Er vlogen straaljagers over mijn huis en mijn wijk was een slagveld. Ik keek uit het raam en het voelde alsof ik in een horrorfilm zat. Ik kon er niet meer tegen en besloot op 3 maart 2022 de stad te verlaten. Vrijwilligers hielpen me naar het station te komen waar ik op de trein stapte richting Polen. Ik verbleef daar in een kamp voor Oekraïners. Mijn familie was daar ook. Samen besloten we naar Nederland te gaan. Half maart kwam ik aan in Utrecht. Ik werd opgevangen in een gastgezin. Voor het eerst in lange tijd voelde ik me veilig. Utrecht is een hele mooie stad, het lijkt net een sprookje. Als ik door de stad wandel, vergeet ik even de oorlog. Utrecht geeft me het gevoel van thuis. Ik kan hier werken, heb de mogelijkheid om te studeren en ik kan nieuwe mensen ontmoeten. Ik voel me hier vrij. Olga (54), Kiev Ik zat in mijn appartement op de 16 verdieping en keek naar buiten. Ik zag zoveel narigheid gebeuren, dat vergeet ik nooit weer. Ik dacht dat het snel voorbij zou gaan. ‘’Dit kan niet gebeuren in mijn stad, in mijn land’’ dacht ik bij mezelf. Toen een appartement vlak naast het mijne werd verwoest, besefte ik me dat het niet veilig was om hier langer te blijven. Ik besloot om te vertrekken naar mijn zoon in Nederland, hij studeert hier. Ik pakte een kleine koffer, maakte mijn appartement schoon, sloot af en ging naar het station. Er was alleen een evacuatietrein. De lichten in de trein waren uit voor onze veiligheid. Op dat moment herinnerde ik me het verhaal van mijn oma, tijdens de Tweede Wereldoorlog ontvluchtte zij ook het land met een evacuatietrein. Hun trein werd toen gebombardeerd. Er ging veel door me heen die nacht. Op 4 maart kwam ik aan in Utrecht waar ik mijn zoon weer zag. Het was een enorm emotionele ontmoeting die ik nooit zal vergeten. Pas de volgende ochtend realiseerde ik me wat er was gebeurd, dat ik was gevlucht. Ik ben blij dat ik hier, in Utrecht ben. Utrecht is de beste stad van Nederland en ik ben blij dat ik met mijn zoon ben. Maar toch mis ik mijn huis en het leven voor de oorlog. Christina (38), Bakhmut Toen de oorlog begon, geloofde ik niet dat het lang zou duren. Daarom wou ik de stad niet verlaten. Mijn zoon had hetzelfde, hij weigerde het appartement te verlaten en naar de schuilkelders te gaan toen het luchtalarm af ging. Ik besefte me toen dat het niet langer kon. Vanuit mijn werk werd er geregeld dat we konden vluchten naar Moldavië. Toch voelden we ons daar niet veilig. Daarom besloten we om verder te reizen. Mijn ouders waren nog in Bakhmut, het voelde alsof ik ze moest achterlaten. Maar wij moesten verder, het was niet veilig. Op 15 maart 2022 kwamen we aan in Nederland in Amsterdam. We logeerden de eerste nacht bij een vriend en de volgende dag vonden we een gastgezin in Utrecht. We werden hier hartelijk verwelkomd en we voelden ons erg thuis en op ons gemak. Pas toen ik het gevoel had dat mijn zoon en ik veilig waren, heb ik mijn ouders opgehaald. Het was een moeilijk, maar we zijn erin geslaagd om ons te herenigen als familie. In Utrecht was ik omringd door vriendelijke en positieve mensen die voortdurend hulp en bijstand boden. Waar ik ook keek, overal leek het bordje “Welkom Oekraïners” te staan. Dat gaf mij kracht. Anastasia (34), Kharkiv Toen mijn man en ik wakker werden van een explosie, was mijn eerste gedachte ‘’we moeten het land verlaten en ons kind redden’’. Ik heb alles wat we nodig hadden ingepakt, maar we besloten toch nog om een paar dagen te wachten. We sliepen om de beurt omdat we zo bang waren. Eerst sliepen we op de gang, daarna gingen we naar de kelder. Op 5 maart ging het niet meer. In de ochtend verlieten we Kharkiv met een evacuatietrein. Ik zal dit gevoel nooit vergeten, de trein vol mensen met kinderen. Ons werd gevraagd om onze telefoon op vliegtuigstand te zetten, voor onze veiligheid. De kinderen sliepen in onze armen. We wisten niet waar de trein ons heen zou brengen. Eén keer zijn we gestopt. Vrijwilligers gaven ons toen water en wat te eten. Het kostte ons bijna een dag om in Lviv te komen. In Lviv stonden vrijwilligers voor ons klaar die ons onderdak boden zodat we konden slapen en op adem komen. ‘s Morgens werden we naar de Poolse grens gebracht. Dat was het begin van onze reis naar Nederland. Op 8 maart 2022 kwamen we aan in Utrecht waar we rust en veiligheid hebben gevonden. Hier vlogen er geen straaljagers en hoeven we niet op de gang te slapen. Utrecht heeft een grote indruk gemaakt op ons, door de zorg die we hier krijgen, maar ook door de fietsen en de grachten. Utrecht is ons tweede thuis geworden. Familie Kolotylo, Kharkiv Op 24 februari 2022 werden we wakker om 04:50 in het noordelijke district van Kharkiv. Dit ligt het dichtst bij de grens met Rusland. We werden wakker van de luide explosies, de oorlog was begonnen. We besloten om de stad direct te verlaten, we laadde onze auto in en zette de kinderen en de hond, Rex, in de auto. Echter konden we de stad niet uit omdat er enorme rijen stonden voor het benzinestation, de brandstof was op. Uiteindelijk konden we de stad verlaten, we hoorden explosies en zagen een toestroom van militaire voertuigen op de wegen. Het geluid van het luchtalarm vulde de straten. Ik was zo angstig dat ik bijna niet kon ademen. Het leek wel alsof we in een andere dimensie waren beland. De hele familie verliet de stad in de hoop een veilige plek te kunnen vinden. We besloten naar Nederland te gaan, waar we vrienden hadden die bij een Nederlands gezin waren ondergebracht. Op 26 maart kwamen we aan in Utrecht waar we werden ontvangen door een geweldige Nederlandse familie. We voelden ons enorm opgelucht en veilig. Maar toch was het gek, alles om ons heen was vreemd en ongewoon. Het voelde raar dat mensen ons op straat zorgeloos en vriendelijk gedag zeiden, terwijl er zoveel kilometer verderop een verschrikkelijke oorlog bezig is. Bijeenkomst 24 februari Tickets voor het programma op 24 februari zijn te bestellen via deze website. Oekraïners kunnen gratis een ticket reserveren, aan Nederlanders wordt een bijdrage gevraagd om de dag mogelijk te maken. Om de landelijke herdenkingsbijeenkomst mogelijk te maken is een fondsenwervingscampagne gestart. Tekst: Anna Zinchenko Foto’s: Robert Oosterbroek
Op vrijdag 24 februari 2023 is het precies één jaar dat Rusland Oekraïne binnenviel. Utrecht heeft sindsdien meer dan 10.000 Oekraïense vluchtelingen opgevangen. De manier waarop Utrecht haar steentje heeft bijgedragen, laat zien dat doel 16 ‘Vrede, Justitie en Sterke Publieke Diensten’ hoog in het vaandel staat. Lees hier de verhalen van verschillende Nederlandse hulpverleners, die op hun eigen manier iets hebben betekend voor de Oekraïners. Deze verhalen worden gepubliceerd tijdens de Walk of Hope. Jan Willem en Raquel, vrijwilligers “Toen vorig jaar de oorlog uitbrak vloog het nare nieuws ons om de oren” zeggen Jan Willem en Raquel uit Ondiep. “We voelden ons daardoor zo machteloos, van achter je tv kan je namelijk niks doen. Daarom besloten we actie te ondernemen.” Jan Willem en Raquel sloten zich aan bij meerdere organisaties die spullen brachten naar de Pools-Oekraïense grens. Hierdoor begon het balletje te rollen en kwamen ze uiteindelijk bij Vital’nya terecht. Ze begonnen met vrijwilligerswerk door onder andere mee te doen aan de English speaking Club, mee te helpen met verhuizen en buddy te zijn voor de Oekraïense bezoekers van Vital’nya. Raquel benadrukt: “We besteden onze tijd graag aan de hulp. Maar dat is niet erg, we voelen namelijk zo veel dankbaarheid vanuit de Oekraïners.” Jan Willem voegt daaraan toe dat ze het gevoel hebben de vluchtelingen al jaren te kennen. “De banden die ik het afgelopen jaar heb opgebouwd, zijn niet te vergelijken met sommige contacten die ik afgelopen 10 jaar heb opgedaan. Dat komt doordat je allemaal hetzelfde doel hebt, het wederzijds vertrouwen groeit daarmee heel snel. Het voelt bijzonder zo veel positieve energie te krijgen uit de tijd die we delen met onze nieuwe Oekraïense vrienden.” Arthur Lippus, vrijwilliger en initiatiefnemer Vital’nya Toen de Russen Oekraïne aanvielen spoorde Arthur’s dochter hem aan om de deuren van ‘zijn’ gebouw ANNE op het terrein van de Jaarbeurs open te zetten voor vluchtelingen uit Oekraïne. Destijds was ANNE een ontmoetingsplek waar de Duurzame Ontwikkelingsdoelen centraal stonden. Op 1 april werd deze ontmoetingsplek een huiskamer (Vital’nya in het Oekraïens) waar de Oekraïners gezamenlijk op adem konden komen en activiteiten ontplooien. “De huiskamer is op eigen kracht gegroeid, ik heb enkel de deur geopend. Binnen korte tijd waren er taallessen, groepstherapie sessies en yogalessen” vertelt Arthur. De locatie van ANNE moest helaas sluiten in de zomer van vorig jaar, Vital’nya verhuisde naar een nieuwe locatie en kort daarna weer naar een andere plek. Toch zorgde dit alleen maar voor nieuwe kansen. “Onze Oekraïense vrienden leefden helemaal op en namen het heft in eigen handen. De rollen draaiden om, zij namen het initiatief van ons over. We hoefden alleen nog maar te helpen. En kijk waar ze nu staan. We zijn super trots op ze en hebben er onverwacht een paar nieuwe vrienden voor het leven bij.” Toch kan Arthur niet wachten tot hij met de camper zijn nieuwe vrienden achterna kan reizen om ze te helpen met de wederopbouw van hun land. “Nog liever gister dan vandaag”, zegt hij. Paul van Koppen, locatiemanager Jaarbeurs Al vanaf het eerste moment dat de Oekraïners aankwamen in Utrecht, worden ze opgevangen in Jaarbeurs. Paul van Koppen, manager van de opvang locatie in Hal 5, vertelt: ‘’de gemeente was de eerste maand verantwoordelijk en daarna namen wij, de VRU, het over. Nu, een jaar later, hebben we veel processen verbeterd met een team dat zich hard inzet voor de Oekraïners.’’ Hal 5 is een primaire opvang plek. Vluchtelingen uit Oekraïne krijgen hier te eten, kunnen hier slapen en wachten tot ze naar een meer permanente plek kunnen met wat meer privacy. De meeste mensen blijven niet lang in Hal 5, we proberen namelijk zo snel mogelijk een geschikte plek voor ze te vinden. ‘’Helaas is het voor sommige mensen lastiger dan voor anderen’’, zegt Paul. ‘’Mensen met dieren bijvoorbeeld, niet alle gastgezinnen of hotels zitten daarop te wachten.’’ Toch zetten Paul en zijn collega’s zich keihard in om mensen goed te laten doorstromen. ‘’Laatst was er een vrouw die in het zuiden van het land geplaatst zou worden, terwijl haar dochter in het noorden zat. We hebben toen geprobeerd om ze samen te plaatsen, en met succes. Moeder en dochter zijn herenigd. Op zulke momenten weet je waar je het voor doet, het doet me goed om dit werk te doen.’’ Luca (13), vriend van Svat ‘’Vorig jaar waren we bij de openingsdag van Vital’nya en leerden daar wat Oekraïners kennen. Eén van hen was Svyatoslav (Svat), hij was er met zijn moeder’’, vertelt Luca van 13. Afgelopen jaar heeft hij een mooie vriendschap opgebouwd met Svat. Zijn moeder en hij komen geregeld over de vloer bij Luca en zijn gezin om samen te eten, te gamen en natuurlijk te drummen. ‘’Svat kan echt heel goed drummen, hij leert mij ook nieuwe dingen. In Oekraïne krijgt ieder kind muziekles, ze mogen zelf kiezen welk instrument ze willen bespelen.’’ Svyatoslav krijgt nog steeds les van zijn docent. ‘’Svat videobelt dan met zijn docent vanuit Oekraïne, maar soms neemt de docent niet op. Dan zit hij in de schuilkelder en heeft hij geen bereik’’ zegt Luca. ‘’We doen ook graag andere dingen, zoals voetballen, hout sjouwen en gamen. Svat speelt graag GTA, maar ik vind dat iets te gewelddadig. Het is altijd gezellig als hij er is. Deze vriendschap is echt voor altijd. Svat wil zelf graag in Nederland blijven wonen, dat lijkt mij ook leuk. Als zijn hele familie dan ook komt, kunnen ze gezellig mee eten!’’. Janita, medewerker Gemeente Utrecht ‘’Toen we doorhadden dat er een vluchtelingenstroom vanuit Oekraïne kwam, ging iedereen daarop aan. Als Gemeente Utrecht, de stad van de mensenrechten, hebben we die verantwoordelijkheid’’ vertelt Janita Satter van de Gemeente Utrecht. Janita’s normale werkzaamheden maakten afgelopen jaar 9 maanden lang plaats voor de Oekraïners. ‘’Je oefent niet op dit soort situaties. Er ligt wel een crisisplan en als gemeente ben je voorbereid op rampen, maar je moet ook kijken naar wat er specifiek nodig is voor een situatie. Wat de Oekraïens hebben meegemaakt is op zichzelf al een grote emotionele schok, maar om dan vervolgens ook nog op een veldbedje te belanden, dat zou trauma op trauma zijn. Daarom wilden we zoveel mogelijk mensen opvangen in hotels en gastgezinnen.’’ En met succes: al snel konden veel mensen doorstromen naar deze locaties en werden de veldbedjes in de Jaarbeurs vermeden. ‘’Dit was onmogelijk geweest zonder de hulp van vrijwilligers, inwoners en alle andere organisaties’’ vertelt ze. ‘’Het is echt bewonderingswaardig hoe iedereen de schouders eronder heeft gezet om dit mogelijk te maken; de gastgezinnen, hotels, Het Rode Kruis, Vluchtelingenwerk, Vital’nya en alle andere vrijwilligers Het is heel bijzonder om te zien hoe iedereen elkaar wil helpen.’’ Wouter Visser, The Anthony Hotel Het afgelopen jaar werden veel hotels in Nederland opengesteld om Oekraïense vluchtelingen van onderdak te voorzien. Eén daarvan was The Anthony Hotel in de wijk Lombok in Utrecht. Wouter Visser, hotelmanager The Anthony Hotel, vertelt: “je voelt een bepaalde verantwoordelijkheid en vanuit mijn rol en positie ben je een soort van geprogrammeerd om dingen te gaan regelen. Maar wat de mensen eigenlijk nodig hadden was een stukje rust. Een plek om even op adem te komen, te telefoneren met het thuisfront en zich veilig te voelen, zoveel hoef je dus eigenlijk niet te regelen.” Wat het Anthony Hotel, net als andere hotels in Utrecht, deed was soms net even anders dan de normale werkzaamheden. Wouter: “Veel Oekraïners wisten niet goed waar ze aan toe waren, daarom organiseerden we informatieavonden en stuurden we de informatie door die we zelf hadden ontvangen van de gemeente. We verzorgden het dagelijkse eten, maar gaven ze ook de mogelijkheid om zelf aan de slag te gaan in onze keuken om Oekraïense maaltijden te maken. Als teken van dankbaarheid mochten wij ook gezellig mee-eten. De assertiviteit, veerkracht en strijdlustigheid die de mensen lieten zien zal ik nooit vergeten, het heeft echt een diepe indruk op me gemaakt.” Rients Schuddebeurs, Rabobank Utrecht Ook de Rabobank heeft haar steentje bijgedragen aan de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne. Rients Schuddebeurs, directeur Rabobank Utrecht, vertelt dat veel personeel het gevoel had iets te moeten doen voor de Oekraïners. Er werden verschillende initiatieven opgezet, bijvoorbeeld de zoektocht naar lege kantoorpanden die konden worden opengesteld voor de Oekraïners. “Het belangrijkste vonden we dat het geld dat door ons gedoneerd werd, ook echt terecht kwam bij de initiatieven zelf”, zegt hij. “Bij een oorlog die zoveel kilometers verderop is, voel je je machteloos. Dat we op deze manier iets konden betekenen, geeft ons een positief gevoel. Wij kunnen de oorlog natuurlijk niet oplossen, maar we kunnen vanuit Utrecht wel ondersteuning bieden. Wat ik het meest onthoud is de passie van de initiatiefnemers en vrijwilligers van Vital’nya. Zonder hen was er niet zoveel ruimte voor Oekraïners in Utrecht als er op dit moment is.’’ Bijeenkomst 24 februari Tickets voor het programma op 24 februari zijn te bestellen via deze website. Oekraïners kunnen gratis een ticket reserveren, aan Nederlanders wordt een bijdrage gevraagd om de dag mogelijk te maken.Om de landelijke herdenkingsbijeenkomst mogelijk te maken is een fondsenwervingscampagne gestart. Tekst: Lydian Vandermaelen Foto’s: Robert Oosterbroek
Utrecht4GlobalGoals U4GG wil zo veel mogelijk Utrechters op een laagdrempelige en positieve manier kennis laten maken met de Global Goals (of: Sustainable Development Goals), met de betekenis daarvan voor onze eigen stad en, vooral, stimuleren dat we samen door lokale acties en initiatieven onze bijdrage leveren. Onder het motto “de hersens uit de mouwen steken” brengen wij Utrechters, ideeën en organisaties bij elkaar zodat we gezamenlijk nieuwe acties kunnen initiëren en bovenal elkaars acties kunnen versterken en versnellen. Belangrijke ingrediënten in onze aanpak zijn optimisme, enthousiasme én zelfwerkzaamheid. Wij richten ons niet op beleid en regels, maar op het positief activeren van mensen en organisaties! Het afgelopen jaar was voor U4GG een jaar van sterke groei en ontwikkeling. Ons actieve netwerk is significant gegroeid. In lijn met deze groei hebben we ook stappen gezet in onze bemensing en werkwijze. In 2022 is de stichting gegroeid van een bestuur van 3, naar een Kernteam van zo’n 7 vrijwilligers. Binnen dit Kernteam is een vaste rol voor de voorzitter, de penningmeester en het bestuurslid ontwikkeling en programma’s. Dit Kernteam wordt voor een aantal uren in de week ondersteund door een community-manager en een communicatiemedewerker. Het Kernteam komt ongeveer één keer per 6 weken bijeen. U4GG is een onafhankelijke stichting. Voor een deel van onze activiteiten hebben we een samenwerkingsovereenkomst met de Gemeente Utrecht. Profiel community-manager Als community-manager ben je verantwoordelijk voor het actief onderhouden en ontwikkelen van relaties en het verbinden van partijen – vanuit een Utrechts netwerk en een hart voor SDG’s. Binnen het Kernteam ben jij de continue factor: Je hebt overzicht over de activiteiten in de community en bewaakt de voortgang. Je vertegenwoordigt de stichting naar de (zeer diverse) partijen in ons netwerk; van individuele inwoner tot onderneming, van gemeente tot maatschappelijke organisaties. Je organiseert evenementen en activiteiten,vaak in samenwerking met partnerorganisaties. Voor de communicatie werk je nauw samen met onze (parttime) communicatiemedewerker. Je maakt onderdeel uit van het Kernteam. De werkzaamheden als community-manager kosten gemiddeld 6 á 8 uur per week. Omdat deze variëren qua intensiteit, én omdat je regelmatig overleg voert met andere partijen, is het van belang dat de uren flexibel kunnen worden ingezet. Wie zoeken wij? Je vindt het leuk om je bezig te houden met alle ontwikkelingen in Utrecht die leiden tot een mooiere wereld. Je bent iemand die aanvoelt hoe je een zeer diverse community kan betrekken en ontwikkelen. Als vertegenwoordiger van de stichting ben je enthousiasmerend en actiegericht – met een goed gevoel voor verhoudingen. Je neemt verantwoordelijkheid voor activiteiten en kan inspirerende evenementen organiseren. Je vindt het leuk om de ideeën die zijn ontwikkeld door het Kernteam daadwerkelijk handen en voeten te geven. Bij voorkeur ken je al een aantal maatschappelijke organisaties in Utrecht. Wat levert het op? Uitgangspunt is een vergoeding als freelancer/ZZP’er, afhankelijk van je ervaring. Daarbovenop maak je deel uit van een gemotiveerd team dat praktisch invulling geeft aan een leukere en mooiere wereld! Uiteraard staat het ook betrokken vrijwilligers vrij om te reageren! Interesse? Voor vragen over de functie kun je contact op nemen met Gwen Jansen (voorzitter) via gwen@utrecht4globalgoals.nl
Hoe ziet jouw droomfiets eruit? Neem even een momentje om je ogen te sluiten en hem voor je te zien. Welke kleur heeft de fiets? Is het een racemonster, een elektrische snelheidsduivel of een oerdegelijke cargobike? Bovenstaande vraag stelde ik ook aan middelbare scholieren in Utrecht. De droomfietsen van de Utrechtse puber zien er heel anders uit dan ik had verwacht. Sterker nog, in hun tekeningen schuilt een belangrijke uitdaging voor vandaag en morgen. Fietsen brengt je verder Soms vallen mijn beide rollen prachtig samen. Bij SportUtrecht coördineerde ik van maart tot november de campagne “Fietsen brengt je verder”. Die campagne was bedoeld om Utrechters te overtuigen van de voordelen van de fiets. Precies wat ik als fietsburgemeester ook belangrijk vind! De campagne focuste zich vooral op doelgroepen die nog niet zoveel fietsen. Namelijk jongeren, vrouwen met een migratieachtergrond en senioren. Jongeren laten de fiets vaker staan Jongeren worden misschien niet als grootste risicogroep voor chronisch laag fietsgebruik gezien. Toch is de fiets niet altijd populair bij pubers. 1 op de 3 leerlingen van het basis- en middelbaar onderwijs fietsen niet naar school. Daarvoor vroegen de fietsburgemeesters eerder al aandacht in een manifest. Om het heel oncool te zeggen, de fiets is niet cool. Daarom verruilen sommige jongeren hun tweewieler zo snel mogelijk voor een gemotoriseerde tweewieler (scooter) of een vierwieler (auto). Ik wilde graag weten wat er mis is met oud ijzer en pure beenkracht en hoe we deze tendens kunnen keren. Daarom gingen we op middelbare scholen langs met ‘de fietschallenge’. De fietschallenge Voor dit project gingen we naar Academie10, Volt en X11. We lieten leerlingen meedenken over hoe we fiets aantrekkelijker kunnen maken tijdens een creatieve brainstorm. Leerlingen gingen in groepjes nadenken over hun droomfiets. Mijn hoop was dat jongeren door hun droomfiets te tekenen indirect ook aangeven wat voor hen de positieve en de negatieve kanten van het fietsen zijn. Tekenen ze bijvoorbeeld een dakje, dan zullen ze fietsen in de regen vervelend vinden. Na de brainstorm mochten de leerlingen zelf ervaren hoe leuk fietsen is op de mobiele pumptrack. De droomfiets van jongeren Inderdaad kwamen we meer te weten over wat jongeren vervelend en fijn vinden aan fietsen. Er waren traditionele fietsen bij, zij het met ingebouwde tenten, koelkasten en muziekboxen. Toch zagen de meeste fietsen er heel anders uit. Door de bank genomen hadden de droomfietsen een dak, een comfortabele stoel en een sterke (elektrische) motor met een gashendel; zodat ze zelf niet hoefden te trappen. Kortom, de droomfiets van een puber is een auto. Deze uitkomsten verschilden enorm met mijn bezoek aan de taalschool! Dat weinig jongeren warm worden van een klassiek ijzeren ros is niet gek in de tijd van technologie. Dat de auto zo dominant is in het nadenken over mobiliteit vond ik echter op z’n minst opmerkelijk. Maak fietsen weer hip! Vanuit de hele wereld komen delegaties naar Utrecht om zich te vergapen aan onze fietsinfrastructuur. Niet voor niets worden we regelmatig uitgeroepen tot meest fietsvriendelijke stad ter wereld. We zijn op fietsgebied hét grote voorbeeld! Nederlanders zijn de meest actieve mensen ter wereld. Dat komt omdat ‘actieve mobiliteit’ dus fietsen en wandelen voor ons zo gebruikelijk zijn. Daarom zou het zo zonde zijn als volgende generaties die beweegmomentjes inleveren voor autoritten. Daarom ben ik nog steeds op zoek naar een junior Fietsburgemeester. Iemand van 15-18 jaar met goede ideeën om de reputatie van de fiets te verbeteren. Laten we er samen voor zorgen dat jongeren weer dromen over fietsen!
Wat een jaar is het geweest! Utrecht 900 jaar, massale fietsvreugde tijdens de Vuelta-start in Utrecht, de onthulling van de eerste openbare duofiets, de 137e verjaardag van het eerste fietspad van de wereld én de zoektocht naar een junior Fietsburgemeester. Veel te veel om in één column te bespreken. Toch heeft U4GG heeft me gevraagd om mijn top 3 van 2022 op te schrijven en vooruit te kijken naar volgend jaar. Een top 3 maken in een jaar als dit is niet zo makkelijk. Toch hierbij mijn top 3 leukste fietsgebeurtenissen: La Vuelta Op nummer 1 kan natuurlijk niks anders staan dan de Vuelta! In onze eigen 900-jarige stadsie werd de Ronde van Spanje verreden. De Vuelta bracht de fietsgekte tot een kookpunt en voor twee dagen vierde Utrecht fiësta op de straten langs het parcours. Mijn hoogtepunt was de rit in de groene karavaan, waarbij ik de longen uit mijn lijf heb geschreeuwd en mijn hand vuurrood was van alle highfives die ik had gegeven. Ambtsjubileum Mijn 1-jarig ambtsjubileum was ook een enorm feest. Samen met SportUtrecht en DOCK organiseerden we een promotie evenement voor duofietsen. Een duofiets is een tandem waarbij je naast elkaar zit zodat ook mensen die niet zelf kunnen fietsen een rondje mee kunnen trappen. In Utrecht waren die nog niet voor iedereen te huur en daar wil ik verandering in brengen. Daarom wilden we mensen laten ervaren hoe het was. Het was enorm gezellig en de verhalen van de passagiers waren hartverwarmend. Dit evenement leidde er ook toe dat er meer aandacht voor de duofiets kwam en uiteindelijk mocht ik zelfs de eerste duofiets voor openbaar gebruik onthullen bij U-stal Laag Catharijne! Maliebaan Het derde hoogtepunt was voor mij de verjaardag van de Maliebaan. Samen met andere enthousiaste partijen wilden we een fuifje – Het Utrechts Verzetje – organiseren voor het oudste fietspad van de wereld. Het was zo leuk om daar samen met de wethouder, buurtbewoners en andere geïnteresseerden onze Utrechtse fietscultuur te vieren. Maar met terugblikken komt ook vooruitkijken, want we zijn er nog niet! Mijn ambtsperiode loopt in juni af en in het laatste half jaar wil ik er nog alles uithalen wat erin zit. Als ik het – lekker cliché – goede voornemens mag noemen, dan heb ik er nog wel een paar: Fietsmaatjes Fietsmaatjes Utrecht opstarten! Super goed nieuws, want het is gelukt om een enthousiaste en creatieve werkgroep te vinden die me gaat helpen! Samen met de werkgroep en de stichting Heel Utrecht Fietst kunnen we het duofietsproject gaan realiseren. Hiervoor zijn natuurlijk duofietsen nodig, maar ook vrijwilligers. Heb je interesse? Stuur me dan een berichtje mijn Instagram account; @bicyclemayorofutrecht! Junior Fietsburgemeester Een Junior Fietsburgemeester vinden! In de eerste periode van volgend jaar ga ik op zoek naar een jongere sidekick. Iemand die houdt van fietsen, die goede ideeën heeft en iets voor de stad wil doen. De junior Fietsburgemeester richt zich vooral op de doelgroep jongeren en kinderen. Samen zullen we fietsen aantrekkelijk(er) maken/houden voor de jeugd! Keep on going Lekker doorgaan met waar ik nu meer bezig ben, columns schrijven, fietshelden belonen met een fietslintje, zoveel mogelijk impact maken op het fietsen in de stad en tenslotte een goede opvolg(st)er vinden! Een fijne jaarwisseling gewenst en heel graag tot volgend jaar! Coverfoto is gemaakt door Shaked Franke voor de Mobiliteitsweek Utrecht
Meer dan honderd studenten van Enactus gingen zaterdag 19 november met een prikker en vuilniszak de straat op om het centrum van Utrecht een stukje schoner te maken. Enactus is wereldwijde beweging en non-profitorganisatie die zich richt op het ontwikkelen van jongeren tot ondernemende en verantwoorde leiders. Vanuit hun deelname aan het programma Dare to Lead willen de studenten laten zien dat naast het praten over sociale en duurzame impact, daadwerkelijk de handen uit de mouwen steken net zo belangrijk is! Het leiderschapsprogramma Dare to Lead komt voort uit een samenwerking van Enactus en Futureproof en is een onderdeel van het Enactus jaarprogramma waarin studenten middels het opstarten van impact ondernemingen en -initiatieven ervaring opdoen om de leiders van de toekomst te worden. Zo leren ze hun intrinsieke motivatie vinden en ontwikkelen ze waardes en kwaliteiten op het gebied van persoonlijk leiderschap en impact ondernemerschap. Nancy Moorman, directeur Enactus Nederland én ambassadeur van de Global Goals: “Ik vind het mooi om te zien dat onze studenten in zo’n grote groep bij elkaar zijn gekomen en in actie komen voor een schoner Utrecht. Deze doenersmentaliteit, vandaag de handen uit de mouwen voor een betere wereld morgen, past enorm bij waar Enactus als organisatie voor staat.” Van woorden naar daden De 100+ studenten die meedoen met de actie zijn afkomstig van universiteiten in twaalf verschillende steden in Nederland en hebben samen meer dan zestig verschillende nationaliteiten. In groepjes van 10 personen hebben ze door de stad gelopen om zwerfafval op te ruimen. Op drie punten langs de route stond een gids klaar van organisatie Gilde Utrecht die de studenten iets vertelde over Utrecht en haar historie. De actie wordt opgezet in samenwerking met KnappeKoppen Vrijwillig Utrecht en de Gemeente Utrecht. “Ook als studenten willen wij graag ons steentje bijdragen aan het schoon houden van onze omgeving, en door dit eerste initiatief te nemen hopen we dat er vele gaan volgen.“ Aldus Julie Donder van KnappeKoppen Vrijwillig Utrecht Enactus Enactus is een wereldwijde beweging en non-profitorganisatie die zich richt op het ontwikkelen van jongeren tot ondernemende en verantwoorde leiders. Dit doet Enactus door in samenwerking met het hoger onderwijs en het bedrijfsleven wereldwijd programma’s te ontwikkelen, die jongeren in staat stellen startups die de Global Goals aanpakken op te zetten. In Nederland doen lokale Enactus teams dit met het opstarten van lokale impact projecten. Die variëren van het organiseren van kinderpartijtjes voor de minderbedeelden tot het ontwikkelen van hydroponic systemen voor duurzame teelt tot. Futureproof Dare to Lead komt voort uit een samenwerking tussen Enactus en het MDT-programma Futureproof. Futureproof is een trainingsprogramma voor impact ondernemerschap dat wordt uitgevoerd door Starters4Communities, Social Impact Factory, Fawaka Ondernemersschool en Social Enterprise NL. Dare to Lead – Enactus x Futureproof Dare to Lead bestaat uit drie evenementdagen in het academisch jaar waarin de studenten workshops volgen over futureproof leiderschap en zich laten inspireren door keynote sprekers op het gebied van impact ondernemerschap. Zo trapt Joep Langen van de Koeckebackers en De Betekenisbrouwerij het eerste evenement op 19 november af met een inspirerende keynote. De tweede dag vindt plaats in Social Impact Factory op 11 februari en het programma eindigt op 14 april de Jaarbeurs. Enactus World Cup 2023 – Utrecht Eenmaal per jaar hebben de projecten die in ieder deelnemend Enactus land de meeste impact gerealiseerd hebben, de kans hun impact te presenteren tijdens de Enactus World Cup. Dit evenement is in voorgaande jaren in Beijing, Johannesburg, Washington DC, Berlijn, Toronto, San Jose, CA, London en vele andere steden gehouden. In 2023 doet Enactus de investering om de wereld van sociale innovatie, hoger onderwijs en bedrijfsleven naar Utrecht te brengen, waarbij 2,000 jongeren, academici en leiders uit meer dan 30 landen bij elkaar komen om gemaakte impact op de Global Goals te zien, samen te werken aan verschillende thema’s en inspiratie op te doen om wereldwijd een nog grotere impact te realiseren. Tot aan oktober 2023 staan er verscheidene activiteiten op het programma ter voorbereiding op dit evenement. Zo heeft Burgemeester Sharon Dijksma de Enactus World Cup vorige maand aangekondigd samen met Jeroen van Hooff, CEO Koninklijke Jaarbeurs en Utrecht4GlobalGoals en vindt er op 2 februari een kick-off event plaats voor relevante stakeholders in aanloop naar het evenement.
In Sonnenborgh Sterrenwacht en Museum reikte Stichting Utrecht4GlobalGoals op 11 november de U-Awards 2022 uit aan de impactvolle Utrechtse initiatieven Vital’nya ANNE en Welkom in Utrecht. Ook Utrechter Arthur Lippus ging er met een U-Award vandoor. Dit jaar stond het thema ‘Gastvrijheid’ centraal; Utrecht als stad zonder muren. De U-Awards worden elk jaar uitgereikt aan inspirerende initiatieven of mensen uit Utrecht die zich in Utrecht bovengemiddeld hebben ingezet rondom één of meer van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Als blijk van waardering voor hun inzet en onder het motto ‘goed voorbeeld doet volgen’. Winnaars Gwen Jansen, voorzitter Stichting Utrecht4GlobalGoals: “Alle drie de winnaars laten zien dat je ook rondom complexe, omvangrijke mondiale vraagstukken lokaal een hoop kan bereiken en veel kan betekenen voor andere inwoners. Kernwoorden hierbij zijn creativiteit, co-creatie met soms onverwachte samenwerkingen, een flinke dosis realisme en doorzettingsvermogen.“ Vital’nya ANNE De eerste award werd uitgereikt aan Vital’nya ANNE. Een bijzonder burgerinitiatief van een aantal Oekraïense vluchtelingen en Utrechters. Al snel na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne richtten ze in Utrecht gezamenlijk een huiskamer (in het Oekraïns een Vital’nya) in voor Oekraïense vluchtelingen. Hier kunnen zij elkaar, buiten de opvangcentra, in een veilige en ontspannen omgeving ontmoeten en gezamenlijk op adem konden komen. Vital’nya ANNE draait geheel op eigen initiatief en vrijwilligers. De zelfwerkzaamheid, organisatiekracht en veerkracht van de Oekraïense vluchtelingen valt hierbij met name op. De Utrechters zorgen voor de faciliteiten en de Oekraïners nemen de dagelijkse leiding en programmering voor hun rekening. Welkom in Utrecht Welkom in Utrecht (onderdeel van Plan Einstein) nam de tweede award in ontvangst. Welkom in Utrecht zet zich in voor vluchtelingen in Utrecht die, soms jarenlang, in opvangcentra verblijven en voor mensen die inmiddels een verblijfsvergunning hebben en zelfstandig in Utrecht wonen. De activiteiten van Welkom in Utrecht helpen vluchtelingen bij het opbouwen van een eigen netwerk, wat bijdraagt aan hun zelfstandige leven. Dit vergroot de mogelijkheden om de Nederlandse taal te leren, kennis op te doen over de samenleving en eigen competenties en capaciteiten te ontwikkelen. Het helpt ook bij het vinden van werk en het geeft een gevoel van verbondenheid met de stad Utrecht, wat nodig is om je thuis te voelen en je in te zetten voor je nieuwe leefomgeving. Arthur Lippus Arthur Lippus is creatief omdenker, verbinder en kwartiermaker in SDG doelen. Hij ontving de derde Award. Hij maakt van goede dingen doen zijn business, en heeft vanuit zijn business genaamd Splids (Spledid Ideas!) de ruimte om goede dingen te doen. Hij heeft in Utrecht al vele jaren op meerdere terreinen bijgedragen via meerdere initiatieven. Onder meer via ANNE. De duurzame ontmoetingsplek in Utrecht waar hij jarenlang Utrechters heeft laten kennis maken met de Global Goals. Na een bezoek aan ANNE hebben velen het pand verlaten met concrete oplossingen wat je kan doen om bewustere en duurzamere keuzes te maken in het dagelijkse leven. Arthur was ook de eerste die onderdak bood aan Vital’nya ANNE. U-Awards De U-Awards zijn in het leven geroepen omdat er in Utrecht enorm veel gebeurt op het gebied van de Global Goals! Vele Utrechtse initiatieven, groot en klein, zetten zich dagelijks actief in voor de Goals. Ook in het afgelopen jaar hebben we weer veel mooie initiatieven gezien, daar mogen we met elkaar trots op zijn! Om dit te vieren reikt Stichting Utrecht4GlobalGoals jaarlijks de U-Awards uit. De U-Awards worden toegekend aan één of meer buitengewone initiatieven die buitengewoon in inspanning, effect, creativiteit en/of in samenwerking uitblinken. Bij voorkeur altijd rondom een thema dat op dat moment erg speelt in de stad en/of extra aandacht behoeft omdat het een extra uitdaging is voor de stad. Op deze wijze wordt een podium geboden aan mooie initiatieven in Utrecht. Stichting Utrecht4GlobalGoals Stichting Utrecht4GlobalGoals is een stichting die zich actief inzet voor het behalen van de Global Goals in Utrecht in 2030 of zoveel eerder als mogelijk. Onze missie is het positief activeren van inwoners, ondernemingen en maatschappelijke organisaties om als lokale samenleving een bijdrage te leveren aan de Global Goals. Wij doen dit vanuit de overtuiging dat de Global Goals per definitie alleen te behalen zijn door lokale actie. Dit gebeurt door met een stadsbrede coalitie van Utrechters, bedrijven, instellingen en initiatieven te bouwen aan een groene, gezonde, inclusieve, duurzame en eerlijke stad voor elke Utrechter. Gelukkige en gezonde Utrechters en een mooie toekomst voor iedereen, hier en nu, later & elders. Daar werken we aan met de Global Goals als ons wereldwijd, nationaal en lokaal herkenbare kompas. Utrecht4GlobalGoals is een zelfstandige stichting en treedt op als aanjager, verbinder en platform met onder andere bewonersverenigingen, gemeente Utrecht, scholen, vrijwilligers, universiteit, hogeschool, MBO’s, culturele instellingen, ondernemers en maatschappelijke organisaties.
Voor al je vragen, opmerkingen of ideeën, neem contact op via ons contactformulier.
© 2022 – Ecoteers